تضمین: آوردن آیه، حدیث یا مصراع، بیت، سخنی از دیگران در شعر، نوشته یا گفتار خویش؛
مانند: آوردن بیت: «چه زنم چو نای هر دم، ز نوای شوق او دم؟ که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را» در این شعر مرحوم شهریار بیت دوم را (همه شب در این...) از حافظ تضمین کرده است. |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|