مراسم تدفین مردگان میمند

هنگامی که یکی از اهالی دار فانی را وداع میگوید یک نفر به پشت بام رفته و با فریاد بلند اهالی را از موضوع با خبر میکند  که به این عمل( مرغی بون یا مقری بوم) گفته می شود . در این لحظه اهالی جهت عرض تسلیت و تدفین متوفی به طرف خانهْ صاحب عزا می روند. صاحب عزا دو الی سه دکمه از بالای پیراهن خود را  باز کرده و تا 7 روز به همین طریق سینه چاک است. میت را پس از طی اعمال واجب اعم از: غسل، کفن، تشییع، نماز میت و …  به خاک می سپارند و همگی به طرف خانه صاحب عزا حرکت کرده و برای او صبر آرزو میکنند و گاهی قهوه أی مینوشند یا سیگار میکشند و یا چپقی چاق میکنند تا به اصطلاح دهنی تلخ کرده باشند. هنگام خداحافظی از صاحب عزا جملاتی از قبیل: غم آخرتان باشد، تسلیت عرض میکنم ، خدا صبرتان دهد  را میگویند. صاحب عزا چند قاری قرآن را دعوت کرده که در زبان محلی به آنها  ملا می گویند. ملاها موظفند در مدت سه روز در خانه صاحب عزا ( که معمولاً مراسم پرسه در آنجا بر گزار می شود) مانده و قرآن بخوانند. در گذشته ملاها موظف بودند که در این مدت سه روز حتماً قرآن را ختم کنند اما در حال حاضر خود را ملزم به اجرای این امر نمی دانند و فقط سه روز به طور پراکنده قرآن می خوانند. البته در گذشته نه چندان دور ملاها موظف بودند که سه روز را بالای قبر متوفی چادر زده و بصورت شبانه روزی قرآن را ختم کنند. که این رسم هم اکنون بکلی منسوخ شده است. در روز سوم صاحبان عزا مردم را دعوت می کنند و از صبح تا ظهر مانند دو روز قبل مراسم پرسه ادامه پیدا می کند و هنگام ظهر ملاها قرآن خواندن خود را با سوره الرحمن ختم میکنند. سپس به مدعوین نهار داده شده و بعد از ظهر همگی به سر قبر متوفی میروند و فاتحه می خوانند. سخنرانان سخنرانی کرده و مداحان به مداحی می پردازند و مراسم پرسه به پایان می رسد. در گذشته مراسم روز سوم بنام مراسم قبر بندان معروف بوده و پس از پایان مراسم قبر را می بسته اند. در بستن قبر بیشتر از ملاها ( قاریان قرآن ) استفاده می شده است. از روز هفتم به بعد یکی از ریش سفیدهای محل پیش قدم شده و عزاداران را به حمام برده و لباسهایشان را  عوض کرده و آن دگمه هایی را که در روز اول به نشانه عزا باز گذاشته بودند، می بندد . بعد از تقریباً یکسال پرسه أی برای متوفی برگزار می شود که به "آش سال" معروف است این مراسم مانند روز سوم برگزار می شود و در گذشته رسم بوده که در پایان این مراسم تخته سنگی را که بر روی آن نام متوفی و حتی اجداد او حک شده بوده بالای قبرش می گذاشته اند. خطی که بر روی سنگ قبر کنده می شده توسط خود اهالی و بوسیله فلز مخصوص و تیشه منقوش می شده است .