چگونگی ساخت اغل ها و خانه های ایلیاتی میمند

ابتدا از روی زمین دیواری سنگی بدون ملات به ارتفاع ۱۰۰ ـ ۷۰ سانتی متر بنا می کنند. سپس ته چوبها که معمولا این چوبها تنه و شاخهْ درختانی مثل سنجد، بادام ،بنه و بید می باشند را روی این دیوار سنگی قرار می دهند و از دو طرف دیوار به صورت چفت و بست، سرهای این چوبها را بهم متصل می سازند. و یک شبکه چوبی شبیه داربست انگور بوجود می آورند. روی این چوبها را با بوته های جاز و چمزو می پوشانند و روی این بوته ها یک لایه گل می ریزند. جنس خاک گل بیشتر رسی می باشد. گل را با پشت بیل خوب میکوبند تا سطح آن کاملاً صاف شده و آب باران را به راحتی از روی خود عبور دهد. اسکلت بندی اتاق ها همانند آغل می باشد اما در داخل اتاقها در جایی که لازم بدانند برای استحکام بیشتر ستونهای چوبی قرار می دهند. در سقف این اتاق ها سوراخی به عنوان دودکش وجود دارد که در زیر آن دودکش یا در گوشه أی از اتاق اجاق و به اصطلاح محلی "دیدون" برای پخت و پز درست می کنند. ارتفاع اینگونه اتاق ها از مرکز اتاق به 2 الی ۵/2 متر می رسد. طرز ساخت اتاق ها و آغل از نظر اسکلت بندی و شالوده بسیار شبیه یکدیگر است. با این تفاوت که پلان خانه ها نزدیک به دایره است و یک سر چوبهای تشکیل دهندهْ سازهْ خانه روی  محیط این دایره و سر دیگر آنها معمولاً در یک نقطه به هم میرسد. به همین جهت شکل کلی خانه ها مخروطی به نظر میرسد. چوبی که برای ساخت آغل به کار می رود توسط گله داران بطور جدا گانه فراهم می گردد. یعنی هر یک از گله داران که بخواهند شریک آغل بشوند به سهم خویش مقداری از چوب آغل را فراهم می آورند و در ساخت آغل هم کمک می کنند. هر سال یک بار پشکل گوسفندان را به عنوان کود، که مورد استفاده کشاورزان می باشد، جمع آوری و می فروشند و درآمد حاصل از پول کودهای فروخته شده را به نسبت گوسفندان فی مابین صاحبان آنها تقسیم می گردد. ابعاد آغل بستگی به تعداد گوسفندان دارد و این ابعاد به گونه ای است که تمام گوسفندان را به راحتی در خود جای می دهد و ارتفاع آن به ۵/1 الی 2 متر می رسد. برای ضدعفونی کردن این گونه آغلها از سموم شیمیایی هرگز استفاده نمی شود. بلکه هر گاه در این آغلها یک نوع حشره ای به نام "ریشه" پیدا شود که معمولاً هر سه یا چهار سال یک بار اتفاق می افتد، آغل را خراب می کنند و چوبهای آن را در برابر آفتاب گرم تابستان قرار داده و بدین وسیله آغل را ضد عفونی می کنند. بعد از اینکه چند روزی چوبها در مقابل آفتاب ماند دوباره همان چوبها را در ساخت آغل جدید که در جای اول یا جای دیگر بنا می شود بکار می برند. این کار در تابستان انجام می گیرد. زیرا در این فصل از سال از آغل ها هیچگونه استفاده أی نمی شود. جهت گیری فضاها در مجموعهْ آغل معمولاً به سمت شرق میباشد. زیرا باد غالب در این منطقه در فصل بهار از غرب به شرق است. سرعت این باد نسبتاً زیاد بوده و به همراه خود گرد و خاک زیادی دارد. بنابراین فضاها چه از نظر فرم و چه از نظر جهت گیری طوری ساخته شده اند که باد مزاحم کمترین تاْثیر را روی آنها داشته باشد. در جلوی خانه ها ی چوبی پوشیده با گلِ مخروطی شکل، با برافراشتن چوبهایی به شکل داربست و پوشاندن آنها با شاخ و برگ درختان و بوته های بیابانی از جمله: اِسکَنبیل، جاز، تِرقو، چِمزو و... ، کپر یا سایه بان هایی ایجاد میکنند که عبور باد غالب بهاری از روی آنها محیطی خنک در زیر آنها ایجاد میکند. این کپرها همچنین به عنوان فیلتر هایی که مانع از ورود گردو خاک به داخل اتاقهای مخروطی شکل میشوند کاربرد دارند. برخی از ایلیاتها به جای کپر در جلوی خانه های خود چادری از جنس موی بز یا پشم گوسفند که خود نیز آنرا بافته اند و اخیراً چادرهای برزنتی که از شهر خریداری میکنند، بر افراشته میکنند. تا ضمن اینکه مانعی برای ورود گرد و خاک به داخل اتاقها ایجاد کرده و از سایهْ دلپذیر آن استفاده میکنند. در مواقعی که باران هم میبارد نیز بتوانند از فضای نیمه باز بیرون اتاقها استفاده کنند. شکل این چادرها مانند سوله است که بر روی پایه هایی چوبی قرار داده شده در وسط و کناره های آن استوار میشوند و از اطراف به وسیلهْ میخهای فلزی بزرگ بنام "میخ طویله"به زمین محکم می گردند.