اقتصـــــاد میمند

اقتصـــــاد میمند

اقتصاد روستای میمند بر دو محور دامداری و کشاورزی می چرخد. وجود مراتع وسیع در کوهستانهای اطراف میمند امکان چرای طبیعی دام را در ۹ ماه از سال فراهم می سازد. تعداد دام هر خانوار که مرکب از گوسفند و بز بوده متغیر است اما تقریباً هیچ خانواده ای را نمی توان یافت که چند راس دام نداشته باشد. معروف است سابقاً کسانی در روستا زندگی می کرده اند که نزدیک به یک هزار راس دام داشته اند. علاوه بر دامداری روستاییان میمندی در کنار چشمه سارهای کوهستانی روستا باغاتی را ایجاد کرده اند که در آنها غلاتی چون: نخود، لوبیا، جو و گندم در زمینهایی که به صورت پله ای در دامنه های تپه ها ایجاد نموده اند کشت می کنند. همچنین در باغات درختان میوه فراوانی از جمله: گردو، بادام، گلابی، انگور، زردآلو، آلو و ... به چشم می خورد. در طول دوره تابستان علاوه بر برداشت محصول و میوه از این باغات از برگ درختان جهت پروار کردن گوسفندان استفاده می شود که این گوسفندان گوشت اهالی را در طول دوره زمستان فراهم می کند. مانند اکثر روستاهای کشور، زنان میمندی در ساعات فراغت خود به قالی بافی اشتغال می ورزیده اند. امروزه از قالیچه های معروف میمندی تنها نام و نشانی باقی مانده است. زیرا زنان باقیمانده در میمند آنچنان مسن هستند که توانایی جسمانی چنین کار سنگینی را ندارند. به خصوص آنکه دارهای قالی بافی در میمند برخلاف اکثر نقاط کشور ایستاده نیستند بلکه به صورت افقی و موازی سطح زمین قرار دارند. اما تصور اینکه در طول روزها و یا شبهای سرد زمستان که زنان روستایی فرصت بیشتر برای قالی بافی داشته اند، تا چند سال قبل که وسیله روشنایی روستاییان حداکثر محدود به چراغهای کم نور نفت سوز بوده است. قالی بافی در محیطی بسته و بدون هرگونه نورگیری از خارج بوده است و این شاید قابل باور نباشد که قالیچه های اختصاصی میمند یکی از زیباترین و پرکارترین قالیچه هاست. درآمد ناشی از فروش قالیچه های دست باف میمندی علاوه بر درآمد دامداری می توانسته است زندگی حداقل مناسبی را برای خانوار میمندی تامین کند. مبادله محصولات دامی در مقابل گندم و جو و غلات و علوفه با روستاها و شهرهای دیگر اقتصاد سنتی خانوارهای ساکن میمند را پایه ریزی کرده است.